Josephus Alphonsus (Jo) Schrijnder was een Nederlandse kunstschilder, wandschilder, beeldhouwer, grafisch ontwerper, glasschilder, boekbandontwerper, tekenaar en vervaardiger van mozaïeken.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

La réproduction interdite (portrait d'Edward James) is een schilderij uit 1937 van de Belgische surrealistische schilder René Magritte. De Nederlandstalige titel van het schilderij luidt Reproductie verboden (portret van Edward James) of Verboden af te beelden. Het schilderij bevindt zich momenteel in het Rotterdamse Museum Boijmans Van Beuningen. Het doek toont een 'portret', hoewel zijn gezicht niet zichtbaar is, van de Britse bankier, kunstverzamelaar, dichter en mecenas Edward James. James was een liefhebber van het surrealisme en steunde actief schilders als Magritte en Salvador Dalí. Magritte verbleef enige maanden in het huis van James toen dit werk ontstond. Hij vervaardigde enige werken in opdracht van James ter decoratie van diens woning, waaronder ook 'Het rode model' en 'De doorboorde tijd'. Op dit werk staat de geportretteerde persoon, van achteren gezien, voor een spiegel, maar aanschouwt daarin slechts zijn achterhoofd. Op de schoorsteenmantel ligt een (wel correct gespiegeld) werk van Edgar Allan Poe. Een ander portret van James, eveneens uit 1937, is getiteld Het lustprincipe. Dit schilderij werd gemaakt op basis van enkele in opdracht van Magritte door zijn vriend Man Ray gemaakte foto's. Ook op dit schilderij is het gelaat van James niet herkenbaar.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Hiëronymus of Jérôme Duquesnoy de Jonge was een Zuid-Nederlands beeldhouwer en architect. Hij was de zoon van Hiëronymus Duquesnoy de Oudere en de broer van Frans Duquesnoy. Hiëronymus Duquesnoy kreeg zijn opleiding van zijn vader in Brussel, en in 1618 vertrok hij samen met zijn broer Frans naar Rome om zijn opleiding te voltooien. Later zouden ze uit elkaar gaan na een ruzie. Hij schijnt werkzaam geweest te zijn in Madrid, Lissabon en Florence voordat hij van 1641 tot 1643 weer in het atelier van zijn broer in Rome werkte. Na diens dood keerde hij terug naar Brussel, waar hij aan een glanzende carrière begon. De gematigd barokke werken van zijn broer bleven een voorbeeld voor hem voor de rest van zijn leven. Samen met Artus Quellinus en Rombout Pauwels verspreidde hij die stijl in de Nederlanden. In 1644-1646 maakte hij vier apostelbeelden voor de Sint-Michielskerk in Brussel. Hij werd in 1651 benoemd tot hofarchitect en -beeldhouwer. Hij maakte verschillende portretten van aartshertog Leopold Willem. In 1651 vervaardigde hij een beeld van de heilige Ursula voor de Zavelkerk in Brussel, zeker een van zijn meesterwerken, en in 1653 een Anna en Maria voor de Sint-Michielskerk in Brussel. Als architect ontwierp hij de O.L.V. -kapel (1651-1656) van die kerk. Vanaf 1651 was hij echter vooral werkzaam aan het praalgraf voor bisschop Antoon Triest in de Sint-Baafskathedraal in Gent. Het werk is geplaatst in een architecturale omlijsting, en toont Maria en Christus die op het beeld van de bisschop neerkijken. In 1654 werd Hiëronymus in de kerk betrapt op het plegen van homoseksuele handelingen. De kunstenaar werd veroordeeld tot wurging aan de staak, gevolgd door verbranding op de Korenmarkt van Gent. Het vonnis werd voltrokken op 2 oktober 1654. Hiëronymus Duquesnoy was een kundig beeldhouwer, maar niet zozeer een origineel of vernieuwend kunstenaar.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

EMVA is een historisch Belgisch merk van bromfietsen en lichte motorfietsen. EMVA stond voor: Eugène Muls en Antoine Vandenbrom. In de jaren twintig produceerden zijn fietsen en tandems in Luik. Vanaf 1949 bouwden zij in deze tandems Sachs-motoren van 98 cc. In 1951 volgden al mooie 150cc-motorfietsjes, eveneens met een Sachs-blokje, dat in 1952 werd vergroot tot 175 cc. Volgens één bron (Receuil) werden voor de provincies Luik, Henegouwen en Luxemburg ook motorfietsen onder de naam Omega-Ilo gemaakt. In elk geval werden bij EMVA vanaf 1955 ILO-inbouwmotoren toegepast. Omdat EMVA ook importeur van het Duitse merk Express was, werden ook deze motorfietsen van de merknaam "EMVA" voorzien. EMVA-motorfietsen werden ook als Ensia verkocht.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Gerhard Willem Spitzen was een Nederlands schrijver en dichter in de Groningse taal. Gerhard Willem Spitzen is beter bekend geworden onder zijn schrijversnaam Geert Teis Pzn., een anagram voor Geert Spitzen. Hij werd op 13 november 1864 te Stadskanaal geboren als zoon van Henderikus Johannes Spitzen en Wilhelmina Catharina Hegge. Hij groeide op in de Kanaalstreek. Zijn vader was er vervener en winkelier en tevens raadslid van de gemeente Wildervank, waarbij het gedeelte van Stadskanaal, waar de Spitzens woonden, behoorde. Na zijn kweekschoolopleiding in 's-Hertogenbosch werd hij leraar Duits en Nederlands. Hij is vooral bekend geworden door het schrijven van poëzie, verhalen en toneelstukken in het Gronings. Bekende gedichten van hem zijn onder andere het Gronings volkslied "Van Lauwerszee tot Dollard tou" en de "Knoalster Lorelei" met de bekende regels: "Ik wait nait, wat zel 't toch beduden, dat ik zo miesderig bin". Een toneelstuk van zijn hand, dat veel in het Gronings is opgevoerd, is "Dizzepie-dizzepu". Daarnaast ontpopte Spitzen zich als een belangrijk promotor van de Groningse taal. Hij werd in 1918 redacteur van het nieuwe maandblad van de vereniging "De Grunneger Sproak". Het is zijn verdienste geweest, dat hij de diverse tijdschriften voor de Groninger taal en cultuur wist te bundelen in een nieuw tijdschrift "Groningen" een geïllustreerd maandblad voor geschiedenis, volkstaal, kunst, industrie en landbouw, waarvan Spitzen zelf de eerste hoofdredacteur werd. Spitzen was in zijn jeugdjaren een tijd- en plaatsgenoot van de componist Cornelis Dopper, voor wie hij, volgens Joop Stam, de biograaf van Dopper, veel bewondering had. Spitzen woonde het grootste deel van zijn leven in diverse plaatsen buiten de provincie Groningen. Hij trouwde op 20 december 1894 met zijn vroegere buurmeisje Jantina Brouwer uit Stadskanaal. Uit dit huwelijk werd in 1896 een zoon geboren, Derk Gerard Willem Spitzen, de latere secretaris-generaal en minister van Verkeer en Waterstaat. Spitzen overleed nog voor het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945 in het Gelderse Ruurlo.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Helena Margaretha (Heleen) van Royen-Kroon is een Nederlands romanschrijver en columnist. Ze is sinds 4 juni 1992 getrouwd met de televisiepresentator Ton van Royen en staat sindsdien bekend als Heleen van Royen. Ze woont in Portugal.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Tik Tak is een Belgisch kinderprogramma dat uitgezonden werd van 1981 tot 1991 op de toenmalige BRT. Naast Het Journaal, het weerbericht en Panorama, is het één van de langstlopende onafgebroken uitgezonden televisieprogramma's van de openbare omroep. Het programma werd uitgedacht door Mil Lenssens, die op het programma-idee kwam toen hij enkele kinderen geboeid zag kijken naar de uitzending van een lotto-trekking. De voorspelbare, repetitieve mix van kleuren, beweging en muzikale ritmes verwerkte hij samen met Clien De Vuyst in het programma. Er werden 366 afleveringen opgenomen (goed voor 1 aflevering per dag, met 1 extra aflevering voor schrikkeljaren). Elke aflevering begint met schaapjes (en de occasionele hond) die bij zonsondergang op een plateau ronddraaien, en eindigt met een schaduwfiguur, die allerlei avonturen beleeft in vijf verschillende kleurboeken. De eerste uitzending van het programma vond plaats op 1 november 1981 op de toenmalige BRT. Tot 2006 werd het uitgezonden op Ketnet, daarna is het van de buis verdwenen. Het programma werd verkocht aan ongeveer 30 landen, waaronder bijvoorbeeld Australië, Nederland, Israël, Saoedi-Arabië, Verenigde Staten en Zuid-Afrika. Het is hiermee één van de grootste exportproducten die de Belgische televisie ooit heeft gekend. In juli 2012 bracht het Duitse electroduo Digitalism het nummer Falling uit, waarvan de clip bestond uit fragmenten van Tik Tak.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Belinda Meuldijk is een Nederlands actrice en tekstschrijfster.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Pros Verbruggen is een Vlaams acteur, presentator en programmamaker. Hij startte zijn carrière bij de omroep in 1948, na geslaagd te zijn in een auditie voor "voordracht en luisterspel". In oktober van dat jaar kreeg hij zijn eerste rol in een hoorspel van Gaston Duribreux Het Lichtschip B in een regie van Bert Janssens. Hij was toen al actief als gastacteur bij het Reizend Volkstheater, een afdeling van het Nationaal Toneel van België dat onder leiding stond van Rik Jacobs. Een jaar later nam hij deel aan een examen voor regisseur-omroeper. Na een stage bij Omroep Antwerpen kreeg hij een vaste aanstelling bij de zender in Gent. Uit die periode dateren zijn uitzendingen voor zieken en herstellenden Dokter Opgeruimd - de toen nog vrij nieuwe telefoon-quizzen - de showprogramma's van Jan Briers sr Ankers Los. Tijdens die Gentse periode die acht jaar zou duren, was hij met Frans Roggen, Robert Maes, Diane De Ghouy, Anna De Vis, Herman Bollaert en vele anderen, actief in het toneelgezelschap van Frans Poos Het Nieuw Nederlands Toneel met gastvoorstellingen in het hele Vlaamse land. Zijn allereerste televisieoptreden deed hij in Rijsel. Daar werden door TV-Lille Vlaamse programma's uitgezonden, die vooral in het West-Vlaamse werden bekeken, waar de Franse industrie een afzetgebied zocht voor zijn televisietoestellen. Zijn grote doorbraak kwam er met 100.000 of niets - een kwisprogramma dat hij samen met Tony Corsari en Bob Van Bael presenteerde. En toen het N.I.R. presentatoren zocht voor de dagelijkse uitzendingen tijdens Expo 58 viel de keuze van directeur-generaal Jan Boon op Annie Declercq en Pros Verbruggen. Ze interviewden alle beroemdheden uit binnen- en buitenland voor de camera's. Na Expo 58 kwam Pros Verbruggen bij de filmdienst van de tv terecht, waar hij de commentaar van honderden documentaire films mocht inspreken en met Roland Lommé filmvedetten en filmregisseurs ging interviewen, voor hij definitief aan de slag ging bij de aankoop van televisiereeksen en -programma's. Ondertussen draaide hij ook mee in de film, onder meer in de prent Rue de Calvaire van Jean Daskalidès met Marie-Josée Nat. Ten slotte werd hem de leiding toevertrouwd van dienst Film-en Programma-aankoop. Na zijn pensionering mocht hij onder leiding van Carlo Gepts en Dirk Verhofstadt VT4 mee opstarten.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Een Kruis patée is een kruis met rechte armen waarvan de vier armen steeds breder worden. Het model is populair voor onderscheidingen. Het Nederlandse Bronzen Kruis en het Britse Victoria Cross zijn bekende voorbeelden van dit type kruis.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Anita Nederlof is een Nederlandse zangeres en actrice.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Andromeda is een olieverfschilderij van de Nederlandse schilder Rembrandt van Rijn, geschilderd in circa 1631. Het schilderij hangt in het Mauritshuis te Den Haag. Het doek toont Rembrandts eerste mythologische vrouwelijk naakt en is gebaseerd op het verhaal Metamorfosen van Ovidius. Het verhaal gaat over de Ethiopische prinses Andromeda die als straf voor haar moeders bluf aan een rots wordt geketend en aan een zeemonster dat het Ethiopische volk kwelde wordt opgeofferd. Vele eerdere kunstenaars zoals Titiaan hebben ook haar redder Perseus en het zeemonster in dezelfde samenstelling afgebeeld. In dit werk schuwt Rembrandt de klassieke conventies door alleen Andromeda af te beelden, niet door haar als een gespierde schoonheid te laten zien maar als een naturalistische bang kijkend meisje. Het schilderij is een voorbeeld van Rembrandts afwijzing van de samengestelde schoonheid. Omdat hij niet geloofde dat de ware schoonheid echt bestond, schilderde hij vrouwen zoals hij ze zag, met natuurlijke onvolkomenheden en imperfecties. De schilderijen die hierna zijn gekomen van mythologische naakten genaamd De badende Diana en Danae tonen zijn veranderende opvatting van het naakt.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Mathilde Françoise Pede was een naaister en zangeres en een van de 27 Vlamingen aan boord van het schip Titanic dat op 15 april 1912 zonk. Ze was gehuwd met Leopold Weisz. Het was de Belgische journalist Dirk Musschoot die haar echte naam ontdekte gezien ze oorspronkelijk op de passagierslijst genoteerd was als Mathilde Weisz. Ze was uit Gent afkomstig, meer bepaald uit het intussen verdwenen De Vreese Werkmanskwartier bij de Sint-Pietersabdij. Ze was een tijdlang meid in het toenmalige Grand Palais Valentino dichtbij het toenmalige station Gent-Zuid. Toen ze 21 was ging ze studeren aan de Bromsgrove Guild of Applied Art in Engeland waar ze Leopold Weisz ontmoette, een Hongaars-Joodse beeldhouwer die in Montreal werkte. Het Bromsgrove Guild of Applied Art was een vereniging van moderne kunstenaars, actief van 1898 tot 1966 en de leden maakten kunstwerken voor onder meer de Lusitania. Mathilde Pede woonde een tijdlang in Bromsgrove, een plaats in het district Bromsgrove, op 21 km van Birmingham. Ze huwden en hij haalde haar later op in Engeland. Ze besloten naar Canada te emigreren, zeer tegen de zin van haar ouders. Oorspronkelijk zouden ze op een ander schip in eerste klasse de oceaan oversteken maar door een kolenstaking boekten ze een ticket op de Titanic (nummer 228414, £ 26). Op de avond van de tragedie zong Mathilde Pede een hymne in de eetzaal van de tweedeklassepassagiers. Dhr. Pain en Douglas Norman begeleidden haar terwijl ze The Last Rose of Summer zong. Leopold Weisz verdronk en zij overleefde de ramp, samen met zes andere Vlamingen. Ze ontscheepte van de Carpathia op 18 april 1912 in New York. De autoriteiten besloten Mathilde Weisz terug naar België te deporteren gezien men haar beschouwde als onvermogend. Toen het lijk van haar man werd geborgen met goud ter waarde van 15.000 dollar in zijn kledij veranderde haar situatie en ze bleef in Montreal. In 1914 huwde ze de zakenpartner van haar overleden man. Na de Eerste Wereldoorlog kreeg ze van koning Albert de medaille van koningin Elisabeth opgespeld omdat ze $ 57.000 aan steun had verzameld voor Belgische liefdadigheidswerken. Mathilde Pede bracht de rest van haar leven in Canada door. Ze werd begraven op het kerkhof Notre-Dame des Neiges te Montreal. In Gentbrugge werd een straat naar haar genoemd.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Ilse Van Hoecke is een Belgische presentatrice en actrice. Van Hoecke studeerde podiumkunsten aan het conservatorium te Gent. Haar tv-carrière begon ze als wrapper bij Ketnet, waar ze door een toneeltje de programma's aankondigde. Later mocht ze er een aantal programma's presenteren zoals 100% Bakvis en de aanloop naar de eerste editie van Eurosong For Kids. Die periode was ze ook al een paar keer te zien op moederzender TV1. De echte overstap naar Eén maakte ze in 2004. Het eerste programma dat ze presenteerde was Pluk de dag, een feelgood-programma waarin ze mensen gedurende Eén dag verwende. Daarna presenteerde ze onder andere nog de liveprogramma's van Eurosong For Kids. In 2005 maakte Van Hoecke haar radiodebuut, toen ze Friedl' Lesage verving bij De Nieuwe Wereld. In 2007 presenteerde ze het programma Viva victoria. In het programma wil ze een aantal mensen hun grootste angsten en fobieën laten overwinnen. Sinds oktober 2007 presenteert Van Hoecke met Anja Daems en Cathérine Vandoorne het voormiddagprogramma De Madammen op Radio 2. Het programma wordt tevens rechtstreeks uitgezonden op Eén. Tijdens de zomers van 2008 en 2009 presenteerde ze op Radio 2 het programma De Apenjaren. Hierin ging ze op stap met enkele acteurs. Van Hoecke heeft twee kinderen.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.

Floris Jespers was een Vlaams-Belgisch schilder. Jespers werd geboren in een Antwerps kunstenaarsgezin. Zijn vader Emile Jespers was beeldhouwer. Samen met zijn oudere broer Oscar ging hij al op jonge leeftijd naar de Academie. Oscar werd beeldhouwer en Floris schilder. Geruime tijd hadden de broers hun kost verdiend met musiceren. Floris speelde cello. Ze traden op in music-halls en schouwburgen. Tijdens een van hun optredens ontmoette Floris Paul Van Ostaijen, die zijn grote vriend en bezieler zou worden. Van Ostaijen bracht hem in contact met internationale modernistische kunststromingen. De Antwerpse dichter vormde met Jespers, diens broer Oscar en een ander Antwerps schilder Paul Joostens 'de bond die wij zonder verzegeld papier gesloten hebben', een van de eerste modernistische groepen in België. Van Ostaijen vermeldt Jespers trouwens in zijn bekende gedicht "Singer", terwijl hij diens tweejarig zoontje heeft vereeuwigd in "Mark groet 's morgens de dingen". In zijn aanvangsperiode (tot 1917) vertoont zijn werk veel gelijkenis met dat van Rik Wouters zowel wat zijn kleurenpalet betreft als qua thematiek. In 1918 volgt een radikale breuk. Kubistische elementen doen hun intrede en begin de jaren twintig gaat hij ook constructivistische concepten hanteren en schildert hij af en toe abstracte werken. Maar het figuratieve blijft dominant. In die jaren twintig ontstaan trouwens zijn belangrijkste werken met hoogtepunten als Adam en Eva (1924), Het schaakspel (1926), Bonjour Ostende (1927), Salut, Messieurs! (1927), etc. De meningen over Floris Jespers blijven tot op heden verdeeld. Sommigen zien hem als een epigoon van vele meesters, anderen benadrukken dat hij in de navolging van meerdere stijlen steeds een zekere authenticiteit kon bewaren. In het voorjaar van 2005 bracht het Provinciaal Museum voor Moderne Kunst in Oostende (sedert de fusie met het M.S.K. Oostende in 2008 gekend als Mu. ZEE) een (voorlopig) laatste hulde aan hem met een retrospectieve.

By JungleKey.nl, Nederlandse selectie.